sobota, 11 grudnia 2010

03. Emocjonalna krawędź


     Każdy myśli, że jest wyjątkowy, inny. Tak na prawdę jest. Każdy ma osobę, która płakać będzie na pogrzebie. Uczucia. Słowa, gesty. Wszystko jest ważne. Ważone na skalę złota. Życie i Śmierć. Postanowienie poprawy. Ludzkie zaniedbanie. Zbędność. Jałowość. Czarno biało. I nagle kontakt twarzą w twarz. W cztery oczy. Szyderczy śmiech. Nagła rozpacz. Pamięć. Czarne wstążki. Znicze. Zbędne łzy. Wszystko jest takie plastikowe. Nadal czujesz się niepotrzebny. Odrzucony. Nie masz sumienia. Nie masz serca. 
     Szanujmy otaczających nas ludzi. Oni będą stać nad naszym grobem. Wydają kilka drobnych na kwiaty. Wypowiedzą się przy bliskich. Spróbujmy zapewnić im świadomość. Świadomość tego. Że na ich pogrzebie ... nasza obecność będzie zapewniona.

1 komentarz:

  1. Z całego serduszka dziękuję Ci za tak miły komentarz. Nie spodziewałam się usłyszeć takich słów. Cieszę się, że ktoś mnie docenił. Kochana, oczywiście dodaję Twój równie piękny blog do ulubionych. :) Pozdrawiam serdecznie. /zatracona-w-tobie/

    OdpowiedzUsuń